Begin jaren 70 waren voor mij persoonlijk de jaren waarin ik muziek als alom omvattend fenomeen ontdekte. Muziek heeft zich ongetwijfeld altijd al in een fase bevonden van ontwikkeling, maar deze periode heb ik altijd beschouwd waarin grondleggende stappen werden gemaakt.

Solid Air van John Martyn behoort tot een van de absolute topalbums uit deze creatieve periode. Qua stijliconen gingen platen als Buckley’s Happy Sad en Van Morrison’s Astral Week vooraf aan deze vloeiende pastorale van Martyn. Al deze genoemde platen zijn monumentaal omdat de folkbasis middels breed uitgesponnen jazzy invloeden wordt omgebogen naar iets universeels.

De vrije en ongekunstelde expressie die Solid Air zo meesterlijk maakt is voor mij nog steeds een bewijs over hoe tijdloos deze muziek is. Deze Deluxe uitvoering gegoten in een geremasterde vorm en staat de 2de schijf bol van alternatieve en niet eerder verschenen, dan wel live gebrachte nummers.

Op Skip James I’d Rather Be the Devil na, allemaal eigen geschreven materiaal van Martyn, waarbij de klassiekers Over The Hill en vooral May You Never uitvoerig belicht worden. Of deze 2de schijf nu veel toevoegt daar zet ik mijn vraagtekens bij, maar gezien het belang van dit album kan ik mij voorstellen dat de liefhebber hier wel weg mee weet.